درسنامه عهد معهود

بسم الله الرّحمن الرّحیم

عهد معهود

درس گفتارهایی از: مسعود بسیطی

با اهتمام: زهرا مرادی

در دوره‌ی «عهد معهود» با حقایقی از آفرینش آدم ^{علیه السلام} و فلسفه‌ی خلقت آدمی به روایت هدایتگران آسمانی آشنا خواهید شد. همچنین در این دوره، از عهدی که آدم ^{علیه السلام} با خداوند متعال می‌بندد سخن خواهیم گفت؛ عهدی که قرار می‌شود تمامی بنی آدم – از جمله من و شما – تا قیام قیامت به آن پایبند بمانند!

درس نهم: خیانت یهود (بنی اسراییل) درباره‌ی عهد الهی

در جلسه‌ی گذشته به این موضوع پرداخته شد که: حضرت موسی نیز همچون پیامبران پیشین، محتوای عهد معهود را به قومش (بنی اسراییل) ابلاغ نمود. اما عده‌ای نبوت رسول خاتم و امامت امیرمومنان و فرزندان ایشان را نپذیرفتند و برای آنکه آیتی باشند بر سایرین، با عذابی آسمانی هلاک شدند. گفتیم کتاب مقدس نیز به دفعات به عهدی که خدا با بنی اسراییل بست، اشاره کرده است. با استناد به کتاب مقدس، خداوند به بنی اسراییل می‌گوید اگر عهد الهی را حفظ کنند، خداوند نیز به عهدش عمل می‌کند و آنها را قوم برگزیده‌ی خود قرار می‌دهد؛ اما وای به روزی که عهد خود را بشکنند؛ آن وقت نفرین و عذاب الهی گریبان‌شان را خواهد گرفت.

در این جلسه نیز با استناد به کتاب مقدس نشان می‌دهیم بنی اسراییل با وجود آن همه تاکیدی که خدا و پیامبرش بر قبول و نگهداری عهد الهی داشتند، خیانت کرده، عهد را زیر پا می‌گذارند. در نتیجه دیگر مشمول جوایزی که خداوند متعال وعده‌اش را توسط حضرت ابراهیم درباره‌ی حافظینِ عهد داده بود، نمی‌شوند.

 به قسمت‌هایی از کتاب مقدس که خیانت بنی‌اسراییل و عهدشکنی ایشان را از زبان ارمیای نبی فاش می‌کند، توجه فرمایید:

"خداوند می‌فرماید: ... شما به من خیانت کردید[1]... مردم اسراییل و مردم یهودا به من خیانت بزرگی کرده اند؛ ایشان مرا انکار کرده و گفته‌اند: خدا با ما کاری ندارد! هیچ بلایی بر سر ما نخواهد آمد![2] ... ای بنی‌اسراییل، من قومی را از دور دست بر ضد تو خواهم فرستاد، قومی نیرومند و قدیمی را که زبانشان را نمی‌فهمی.[3] ... ای قوم نادان و بی‌فهم[4] ... بدانید که چیزی به نابودی شما نمانده است؛ آنوقت چه خواهید کرد؟[5]"

همانطور که از جملات فوق مشخص است، بنی‌اسراییل نه تنها خیانت کردند، بلکه هرگاه فرستادگان آسمانی آنها را از عقوبت عهدشکنی آگاه می‌ساختند و به بازگشت به عهد الهی فرا می‌خواندند، می‌گفتند خدا با ما کاری نخواهد داشت و هرگز مجازات‌مان نمی‌کند[6] و وقتی دلسوزی و پشتکار پبامبران را در هدایت‌شان می‌دیدند، نقشه‌ی قتل ایشان را می‌کشیدند.[7]

رهبران یهود حتی در نوشته‌ها و کتب پیامبران نیز دست بردند[8] تا نشانی از عهدی که با خدا بسته بودند نماند. به همین دلیل است که از محتوای دقیقِ عهد مهمی که خداوند در اولین روزهای خلقت آدم ^{علیه السلام} آن را به او[9] و حتی به فرشتگانش[10] ابلاغ فرمود و درباره‌اش از ایشان عهد گرفت، در کتاب مقدس فعلی مطلب صریح و دقیقی دیده نمی‌شود. در حالی که همچنان که در درس‌های پیشین گفته شد، خداوند اراده فرمود تا برترین بندگان خود یعنی محمد(ص)، علی، فاطمه، حسن و حسین و نه فرزند از نسل حسین ^{علیهم السلام} را به عنوان جانشین خود بر روی زمین حکمفرما کند؛ از این رو آدم ^{علیه السلام} را خلق کرد تا از نسل او این 14 وجود شریف پای بر زمین بگذارند؛ هم به فرشته‌ها و هم به آدم ^{علیه السلام} هشدار داد که تمام خلقت را به سبب وجود این بزرگواران خلق فرموده؛ سپس از آنها عهد گرفت تا پیامبر خاتم و اهل بیت پاکش را به برتری نسبت به همه‌ی مخلوقات قبول داشته باشند، بر اطاعت از ایشان گردن بنهند و نسبت به کسانی که خدا به ایشان محبت دارد، محبت بورزند.[11] هر پیامبری هم که به رسالت مبعوث می‌شد، موظف بود این عهد را به قومش برساند اما همچنانکه گفته شد یهودیان، گفته‌ها و مکتوبات پیامبران را تغییر دادند تا ردّی از برتریِ آن 14 برگزیده و عهدی که درباره‌ی ایشان با خدا بسته بودند، باقی نماند.

به عنوان نمونه، کتاب مقدس اعتراف می‌کند توراتی که موسی ^{علیه السلام} برای بنی اسراییل، به یادگار گذاشته بود، این توراتی نیست که اکنون در کتاب مقدس وجود دارد! بلکه تورات اصلی مفقود (یا به تعبیر بهتر دزدیده) شد. بنا به روایت کتاب مقدس، موسی ^{علیه السلام} تورات را که حاوی قوانین و عهد میان قوم بنی‌اسراییل با خدا بود، می‌نویسد و به کاهنان سفارش می‌کند این مکتوبات را به همراه الواح سنگیِ 10 فرمان، در صندوقی ویژه به نام صندوق عهد (تابوت عهد) نگهداری کنند.[12] قرار می‌شود هر هفت سال یکبار، همه‌ی بنی‌اسراییل در مکانی جمع شوند و کاهنان، محتوای موجود در صندوق عهد را برای مردم قرائت کنند تا هم تجدید پیمان شود و هم فرزندان‌شان آنها را بیاموزند.[13] اما سال‌ها پس از موسی ^{علیه السلام} وقتی کاهنان، درِ صندوق را باز می‌کنند، جز دو لوح سنگی چیزی در آن نمی‌یابند![14]

بدین ترتیب کلام تورات و محتوای عهد از دسترس مردم خارج گردید.[15] از آن پس مردم سال‌های طولانی به دور از تورات موسی و مفاد عهد الهی روزگار گذراندند، تا آنجا که نسل‌های بعد عملا بی دین شدند.[16]

خداوند مهربان، باز هم برای بنی‌اسراییل پیامبرانی فرستاد تا به صراط مستقیم بازگردند؛ اما بنی‌اسراییل همه‌ی آنها را یا طرد کردند و یا به قتل رساندند. تا آنجا که در یک ساعت، 43 پیامبر را کشتند![17]

خشم خدا برانگیخته شد و خطاب به بنی‌اسراییل گفت:

"از روزی که پدران شما از مصر بیرون آمدند تا به امروز، خادمین یعنی انبیای خود را هر روز نزد شما فرستادم. ولی نه به سخنان‌شان گوش دادید و نه به ایشان اعتنایی کردید، بلکه سختدل و یاغی شده بدتر از پدرانتان رفتار نمودید[18]

ای قومها بشنوید! ای گواهان بنگرید که بر سر ایشان چه خواهد آمد![19] ... هم اهالی یهودا و هم اسراییل عهدی را که با پدرانشان بسته بودم، شکسته‌اند. پس چنان بلایی بر ایشان خواهم فرستاد که نتوانند جان سالم بدر ببرند[20]"

با این اوصاف، مثل روز روشن بود که بنی‌اسراییلیان دیگر قوم برگزیده‌ی خدا محسوب نمی‌شدند و فرمانروایی زمین در آخرالزمان به ایشان نمی‌رسید.

اما آیا رهبران یهود از چنین موقعیت وسوسه‌انگیزی (یعنی حکمرانی و فرمانروایی بر جهانیان) به این سادگی چشم می‌پوشیدند؟

در جلسه‌ی آینده به ادامه‌ی این موضوع خواهیم پرداخت.

نکات مهم این جلسه:

-    بنی‌اسراییل به عهدی که با خدا بسته بود خیانت کرد.

-   رهبران بنی‌اسراییل برای آنکه هیچ نشانی از عهدی که با خدا درباره‌ی ایمان به رسول خاتم و امیر مومنان و امامان معصوم از نسل ایشان بسته بودند باقی نماند، در نوشته‌های انبیاء پیشین دست بردند؛ تا آنجا که تورات اصلیِ حضرت موسی را از بین بردند و قرن‌ها بعد نوشته‌هایی را به عنوان تورات موسی به مردم ارائه کردند.

-    آنها حتی پیامبرانی را که برای انذارشان درباره‌ی عقوبت عهدشکنی و نافرمانی از خدا  آمده بودند، به قتل رساندند.

-    خشم خدا برانگیخته شد و بنی‌اسراییل را به عذابی عبرت‌آموز وعده داد. و بدین ترتیب بنی‌اسراییلیان دیگر مشمول وعده‌ی خدا برای حکمرانی زمین نمی‌شدند؛ چراکه عهد خود را شکسته بودند.