ازرقی هروی

اَزرقی هِروی و ارادت به اهل بیت (ع)

گردآوری: مسعود بسیطی

اَزرَقی هِرَوی شاعر پارسی نیمهٔ دوم قرن پنجم هجری است که در دربار سلجوقیان در زادگاه خود هرات به‌سر می‌برد. ازرقی برخی از بهترین توصیف‌های طبیعت به زبان فارسی را سروده‌است.

شرف‌الزمان ابوالمحاسن زین‌الدین ابوبکر جعفر بن اسمعیل وراق هروی متخلص به ازرقی، درگذشتهٔ حدود ۴۶۵ هجری/۱۰۷۰ میلادی است.

ازرقی به سبک خراسانی شعر می‌سرود و از او قصیده های پراکنده‌ای به‌جا مانده که در دفتری فراهم آورده‌اند. گونه شعر او را طلیعه خروج از سبک خراسانی و زمینه برآمدن سبک عراقی به‌شمار آورده‌اند. سروده‌های ازرقی پرآرایه و زبان اشعارش دشوار است.¹

اشعار:

مناقب حضرت علی (ع):

تا از اين درّ درى چون خامه مشك افشانى كنى                                         از فصاحت‌گويى اندر خامه دارم ذوالفقار

امام حسین (ع) و عاشورا:

تا لاله چون حسين على غرقه شد به خون                                             گل همچو شهربانو بدريد پيرهن²

منابع:

1- ویکی پدیا

2- کتاب جلوه های ولایت در شعر فارسی، ص 119 و 197