خواجه معین الدین چشتی

خواجه معین الدین چِشتی و ارادت به اهل بیت (ع)

گردآوری: مسعود بسیطی

خواجه معین الدین حسن سجزی چشتی مشهور به خواجه معین الدین چشتی درگذشته به سال ۶۳۳ قمری در اجمیر شریف هند، در ایالت راجستان – جیپور است.

بعضی او را از اهالی سیستان، عده‌ای او را از هرات و بعضی از سمرقند دانسته‌اند، اما آنچه مسلم است او فارس زبان بود و آثار خود را به زبان فارسی نگاشته است. سال ۵۸۸ قمری همراه لشکریان سلطان معزالدین محمد غوری (هرات) از ایران و افغانستان به هند رفت و در اجمیر ساکن شد.

وی یکی از مهم‌ترین و موثرترین طریقه‌های صوفی است که هم در تاریخ سیاسی و اجتماعی شبه قاره و هم در تاریخ ادبیات فارسی در آن سامان نقش داشته‌اند و صوفیان پیرو طریقه چشتیه هستند.

این صوفیان مجالس وعظ و تذکر و خطابه‌های خود را به زبان فارسی ایراد می‌کردند و این معنی، زبان و ادبیات فارسی را در شبه قاره هند گسترش می‌داد.¹

اشعار:

منقبت اهل بیت (ع):

یاران اهل بیت که در دار ضرب عشق                           بر نقد دوستی رقم نامشان بود²

منابع:

1- سایت ویکی پدیا

2- کتاب جلوه های ولایت در شعر فارسی، ص 163