نویسنده: عبدالحسین طالعی
«غدیر»، پیامی الهی است که «دیروز» بیان شد، تا «امروز» به گوش جان بشنویم؛ و ره توشه‌ای برای «فردا» از آن برگیریم.
«خطابه غدیر»، کتابی است هماره گشوده، تا پیوسته در آن نظر کنیم؛ و «درس زندگی» از آن بیاموزیم و به کارش بندیم.
اگر نمی‌توانیم تمامی خطبه غدیر را فرا گیریم، دست کم، «درس»هایی از این پیام جاودانه را سر لوحه زندگی خویش قرار دهیم:
درسی از خطبه غدیر: بیانگر کتاب خدا، پس از رسول خاتم
«مَعاشِرَالنّاسِ، تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ وَ افْهَمُوا آیاتِهِ ... فَوَالله لَنْ یُبَیِّنَ لَکُمْ زواجِرَهُ وَلَنْ یُوضِحَ لَکُمْ تَفْسیرَهُ إِلاَّ الَّذی أَنَا آخِذٌ بِیَدِهِ ... وَ هُوَ عَلِی بْنُ أَبی طالِبٍ أَخی وَ وَصِیّی»
ای گروه مردمان! در قرآن تدبر کنید، و آیات آن را بفهمید! ... به خدا سوگند، باطن قرآن را کسی برایتان بیان نمی‌کند، و تفسیر آن را کسی برایتان روشن نمی‌سازد، مگر شخصی که دست او را به دست خود دارم ... و او علی بن ابی‌طالب است، برادرم و جانشینم.
درسهای زندگی که از این جمله می‌آموزیم:
1- خواندن قرآن، به تنهایی برای ما کافی نیست؛ بلکه باید در کلام خدا تدبّر و اندیشه کنیم و آیاتش را بفهمیم.
2- قرآن، نیاز به تبیین و توضیح دارد؛ و رسول خدا مبیِّن و مفسّر قرآن را به همگان معرفی کرده است.
3- مبیّن و مفسّر کلام خدا، پس از رسول خاتم امیر مومنان است؛ بنابراین، برای فهمیدن قرآن و برای یافتن تفسیر آن و برای استخراج امر و نهی خداوند از قرآن، لاجرم باید به امیر مومنان مراجعه کرد؛ زیرا که خداوند متعال، ایشان را مبیِّن کلام خویش قرار داده است نه دیگر مدعیان را.
کیست که از قرآن و تبیین آن بی‌نیاز باشد؟ و کیست که از رجوع به مبیِّن قرآن بی‌نیاز باشد؟
منبع: پایگاه علمی فرهنگی محمد (ص)
