هُمام تبریزی و ارادت به اهل بیت (ع)
گردآوری: مسعود بسیطی
محمّد پسر فریدون هُمام تبریزی (زاده ۶۳۶ هجری تبریز - درگذشته صفر ۷۱۴) شاعر پارسی‌سرا و تاتی‌سرای و آذری سرای سده هشتم هجری در ایران است. او در غزل از خود توانائی بسیار نشان داده‌است.
هُمام شدیداً دوستدار سعدی شیرازی بوده و با او مکاتبه داشته و بنا بر برخی یادداشت‌ها، هنگامی که سعدی به آذربایجان سفر کرده، با همام نیز دیدار داشته. شماری از غزلیات او بر مبنای غزل‌هائی از سعدی، بر همان وزن و قافیه و ردیف ساخته شده‌اند.1
اشعار:
امامت و شفاعت اهل بیت (ع):
چون به جاى نبى على بنشست اهل اسلام را قوى شد دست
اسد اللّه خليفۀ فاضل مرشد خلق عالمِ عامِل
...
اى كرده اقتدا به كمال تو انبيا وى مهتدى به نور جمال تو اوليا
روحت شفيع بود به حضرت در آن نفس كادم به عزم تو به همى گفت ربنا
حسنین (ع):
بر حسين و حسن دو پاك نسب منبع حسن خلق و كان ادب
باد پيوسته نور حق نازل مؤمنان را نصيب از و حاصل2
منابع:
1- ویکی پدیا
2- کتاب جلوه های ولایت در شعر فارسی، ص 45، 63، 64 و 188
