عبدالواسع جَبَلی و ارادت به اهل بیت (ع)
گردآوری: مسعود بسیطی
بدیع‌الزمان عبدالواسع بن عبدالجامع غرجستانی جَبَلی از ادیبان و شاعران سده ۶ق است.
جبلی از خاندانی علوی بود که در غرجستان چشم به جهان گشود. او به مدح شاهان هم‌زمان خود از غوریان، سلجوقیان و محمودیان پرداخت.
از آنجا که وی امیرمومنان را شجاعترین و برترین فرد پس از پیامبر می دانست، گاهی در اشعارش در مدح امرا و پادشاهان، ایشان را به حضرت علی (ع) تشبیه می کرد.
او در شعر عربی نیز دست داشت و در سال ۵۵۵ق درگذشت.
منبع: ویکی پدیا
اشعار:
منقبت امام علی (ع):
هر کو به چشم کینه کند سوی تو نگاه بر چشم او شود مژه مانند ذوالفقار
...
سمندت رخش و تیغت ذوالفقارست گه تو رستم تن و حیدر توانی
زمهر و دوستی با تو چنان است او بحمدالله که موسی بود با هارون و احمد بود با حیدر
...
جوانبختی که دارد وقت جود و حرب و مهر کین کف حاتم، تن رستم ، دم عیسی، دل حیدر
...
برو شد پادشاهی چون نبوت ختم بر احمد برو شد نیکخواهی چون مروّت وقف بر حیدر
منبع: جلوه های ولایت در شعر فارسی، ص 124 و 140
