ماه رمضان

نویسنده: آذر طاهری (کارشناس ارشد مخابرات ؛این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید )

رمضان، ماه خدا،[1] از نیمه گذشته است و اینک شب قدر می‌رسد.

خدایا! در این ماه فرمانم دادی از طلوع فجر تا غروب آفتاب هیچ ننوشم و نخورم، خواستی تا بر سختی گرسنگی و تشنگی صبر کنم. امر کردی از بسیاری از لذتهایی که خود حلال کردی چشم بپوشم.

 تا شاید اینگونه بتوانم عنان نفس خود را به دست بگیرم؛ تا بیدار شوم و نعمتهایی را که در آنها غرق هستم ببینم؛ تا مگر دریابم هرچه دارم همه لطف توست و بکوشم شکر تو را آنچنان که باید به جا آورم.

پروردگارا! نوید دادی که این ماه سراسر رحمت و مغفرت و برکت است. گفتی که این ماه بر همه ماهها شرافت دارد و افضل آنهاست.[2] مژده‌ام دادی در این ماه، خواب روزه داران عبادت، دعایشان مستجاب و گناهشان آمرزیده است.[3]

یا رب! قدم به قدم تربیتم می‌کنی که تو ربّ منی و من مربوب تو و چه کسی جز رب به مربوب رحم می‌کند؟

بارالها! خودت دعوتم کردی، راه را نشانم دادی، دستم گرفتی، توانم دادی تا به این نقطه، به شب قدر رسیدم. معبودا! تو را شکر می‌گویم تا مرا بار دیگر فرصت دادی تا در فضای چنین شبی نفس بکشم.

امشب،شب آمرزش گناهان است؛ شب پاک شدن.

یا خیر الغافرین! در این شب، به پیروی از بهترین بندگانت، همزمان با غروب آفتاب غسل کرده و جسم خود را از آلودگی‌ها پاک می‌کنم. بدان امید که این سرآغازی باشد تا فکر، ذهن و روحم نیز در چنین شبی از آلودگی گناه و خطا پاک شوند.  

امشب، شب نیایش است؛ شب مناجات با خالق هستی.

یا رب العالمین! هدایتگران آسمانی‌َاَت را الگوی خویش می‌سازم و با زبان آنان تو را می‌خوانم. آنان که سرچشمه علم و معلمان راستین توحیدند. از کلام زینت عابدان – علی بن محمد – در دعای ابوحمزه ثمالی مدد می‌جویم و اینچنین به درگاهت مناجات می‌کنم:

«وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لا أَرْجُو غَیْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَیْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَکَلَنِی إِلَیْهِ فَأَکْرَمَنِی وَ لَمْ یَکِلْنِی إِلَی النَّاسِ فَیُهِینُونِی»[4]

«ستایش خدایی را كه به‌جز او امید ندارم و اگر به غیر او امیدی داشتم ناامیدم می‌كرد و ستایش خدایی را كه مرا به حضرت خود واگذار كرده و از این رو به من اكرام كرده و به مردم واگذارم نكرده كه مرا خوار سازند.»

«بِکَ عَرَفْتُكَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیكَ وَ دَعَوْتَنِی إِلَیكَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مَا أَنْتَ»[5]

«به‌ وسیله خودت من ترا شناختم، تو مرا بر خود راهنمایى كردى و به ‌سوى خود خواندى و اگر تو نبودى من ندانستم كه تو كیستى»

یا ارحم الراحمین! تو را با همان اَسمائی که پیامبرت در جوشن کبیر می‌خواند، می‌خوانم و ندای الغوث الغوث سر می‌دهم تا مرا از آتش گناه و آلودگی رها سازی.

«یا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ یا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ یا مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ یا شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ یا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ یا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ یا دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ یا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ یا رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ یا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ»[6]

«اى حبیب آن کس که حبیبی ندارد. اى طبیب آن کس که طبیبى ندارد. اى پاسخ ده آن کس که پاسخ دهی ندارد. اى یار دلسوز آن کس که دلسوزى ندارد. اى رفیق آن کس که رفیقی ندارد. اى فریادرس آن کس که فریادرسى ندارد. اى راهنماى آن که راهنمایى ندارد. اى مونس آن کس که مونسى ندارد. اى رحم کننده بر آن کس که ترحّم کننده‌اى ندارد. اى همدم آن کس که همدمى ندارد.»

امشب، شب قدر است؛ شب نزول قرآن؛[7] شب تمسّک به قرآن و مبیّن آن

یا  اله العالمین! در این شب، قرآن به سر می‌گیرم و تو را به نام آخرین فرستاده‌اَت و هدایتگران آسمانی پس از او قسم می‌دهم تا فراموش نکنم آخرین پیامبرت، راه خوشبختی و سعادت را به تمام آدمیان پس از خود نشان داد. محمد بن مصطفی (ص) قرآن و عترت خود را به عنوان دو میراث گرانبها برای همگان تا قیامت به یادگار گذاشت و فرمود این دو از هم جدا پذیر نیستند؛ به این دو متمسک شوید تا رستگار گردید.[8]

امشب، شب قدر است. در چنین شبی قرآن به سر می‌نهم و نام یکایک مفسران و صاحبان علم قرآن را بر زبان جاری می‌سازم تا اقراری باشد بر اینکه قرآن از مبیّن حقیقیِ قرآن جدا نیست. تا یادآوری باشد بر اینکه تمسک به قرآن، طلب نور علم و هدایتِ قرآن از این هدایتگران است.

امشب، شب دعاست؛ شب برآورده شدن خواسته‌ها.

یا مجیب الدعوات! به تبعیت از رسول رحمتت از تو می‌خواهم:

«خدایا دل اهل قبور را شاد كن، خدایا هر تهیدستى را بی نیاز كن، خدایا هر گرسنه ‏اى را سیر كن، خدایا هر برهنه ‏اى را بپوشان، خدایا قرض هر بدهكارى را ادا كن. خدایا غم هر غمزده ‏اى را برطرف كن، خدایا هر غریبى را به وطن بازگردان، خدایا هر اسیرى را آزاد فرما، خدایا هر فسادى را در كار مسلمانان اصلاح گردان، خدایا هر بیمارى را درمان ده، خدایا راه تهیدستى ما را با توانگریت ببند، خدایا بدحالى ما را به خوبى حال خود تغییر ده، خدایا وام ما را بپرداز، و ما را از تهیدستى بی نیاز كن، همانا تو بر هرچیز توانایى»[9] .

حکیما! می‌دانم چنین دعایی تنها زمانی برآورده خواهد شد که آن مصلح موعود که تمام ادیان نوید آمدنش را داده‌اند، ظهور کند.

معبودا! در این شب از تو بهترین‌ها را برای تمام آدمیان و عالمیان می‌خواهم.

پروردگارا! ظهور مصلح موعود، آخرین حجتت - مهدی (ع)- را نزدیک گردان.

امشب، شب قدر است و ما چه می‌دانیم شب قدر چیست؛ شبی که برتر از هزار ماه است. شبی که نامه اعمال آدمیان به هدایتگر زنده آن عصر عرضه می‌شود.[10] شب قدر هر ساله تکرار می‌شود تا یادمان باشد هر عصری هدایتگری زنده دارد. تا فراموش نکنیم هدایتگر این عصر قرنهاست غریبانه بین ما زندگی می‌کند.

خدایا! به حق حقیقت این شب، دوران غیبت مهدی فاطمه (ع) را پایان ده و او را به یاری بشریت برسان.

منبع: پایگاه علمی فرهنگی محمد (ص)