نویسندگان: سیّد امیرمحمود انوار و نسیم عربی
چکیده:
عصر فترت، از قرن هفتم تا دوازدهم هجری قمری سال‌های حکومت مغولان (651-756)، تیموریان (782-900) صفویان (906-1135)، افشاریان (1148 -1160)، و زندیان (1179-1193) به شمار می‌رود.
مایۀ مباهات تاریخ فرهنگ ایران است که اگر علم در عصر فترت دچار رکود شد، اما دین و مذهب به‌ویژه مذهب تشیع و علوم مرتبط با آن رونق گرفت. علما و شعرای ذواللسانین بزرگی در استان فارس به ویژه در دارالعلم - شیراز- به عرصۀ ظهور رسیده که با سروده‌ها و تألیفات عربیِ خویش بیش از پیش بر افتخارات فرهنگ مذهبی شیعه در این خطه از سرزمین ایران از عهد مغول تا عهد قاجار افزوده‌اند که این مقاله درصدد بررسی انعکاس تشیع در آثار عربی تعدادی از آنان است.
