نویسنده: زهرا مرادی (کارشناس ارشد MBA؛ این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید )
زمین زنده شد، آسمان شاد هوا تازه شد، تیرگی بَر فتاد
آن روز که تو به دنیا آمدی، کرّوبیان چه شعفناک، ولادتت را به حبیب خدا تبریک گفتند.
و ملائک چه غوغایی میان آسمان و زمین به راه انداختند.
و پدرت – سرور عبادت کنندگان[1] – چه مشتاق بود از برای بوسیدن و بوییدنت.
چراکه تو یادآور پنج دردانه‌ی خدا – پنج تن آل عبا[2] – بودی:
نامت محمد بود؛مادرت، فاطمه دخت حسن؛ و پدرت، علی فرزند حسین.
پروردگارت تو را پنجمین هدایتگر پس از رسول خدا قرار داد تا آدمیان به برکت وجودت به بهشت وعده شده‌ی خدا دست یابند.[3]
و لسان خدا – محمد مصطفی – از جانب خدایش تو را «باقر العلوم» نامید تا به همگان بگوید تو شکافنده‌ی علوم انبیا و اولیای خداوندی.[4]
میلادت بر زمینیان و افلاکیان و بر وارث زنده و بر حقت مهدی صاحب الزمان مبارک باد.
منبع: پایگاه علمی فرهنگی محمد (ص)
[1] -"لَقَبُهُ ع زَیْنُ الْعَابِدِینَ- وَ سَیِّدُ الْعَابِدِینَ وَ زَیْنُ الصَّالِحِینَ- ..." . بحارلاانوار، ج46، ص4.
[2] - بحارالانوار، ج 44، ص 223.
[3] - قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص حَدَّثَنِی جَبْرَئِیلُ عَنْ رَبِّ الْعِزَّةِ جَلَّ جَلَالُهُ أَنَّهُ قَالَ: مَنْ عَلِمَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا وَحْدِی وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدِی وَ رَسُولِی وَ أَنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ ع وَلِیِّی وَ خَلِیفَتِی وَ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ حُجَجِی أَدْخَلْتُهُ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِیوَ نَجَّیْتُهُ مِنَ النَّارِ بِعَفْوِی وَ أَبَحْتُ لَهُ جِوَارِی فَأَوْجَبْتُ لَهُ كَرَامَتِی وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْهِ نِعْمَتِی وَ جَعَلْتُهُ مِنْ خَاصَّتِی وَ خَالِصَتِی ... فَقَامَ جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیُّ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنِ الْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ؟ فَقَالَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ ثُمَّ زَیْنُ الْعَابِدِینَ فِی زَمَانِهِ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ثُمَّالْبَاقِرُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍ وَ سَتُدْرِكُهُ یَا جَابِرُ فَإِذَا أَدْرَكْتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّی السَّلَامَ" یعنی: پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله گفت: خداوند با عزّت و جلال توسّط جبرئیل به من فرمود: هر كس كه بداند و دریابد كه هیچ خدایى جز من نیست و محمد، بنده و رسول من است و على، ولى و خلیفه و حجّت من است، و امامان پاكیزه از فرزندان او حجّتهاى من هستند او را به موجب رحمت خود داخل بهشت كرده و به مقتضاى عفو و بخششم از آتش دوزخ نجات خواهم داد، و همجوارى خود را برایش اختیار كنم، و كرامت و نعمتم را براى او لازم و تمام خواهم كرد، و از بندگان مخصوص و برگزیدهام قرار دهم... در این هنگام جابر بن عبد اللَّه انصارى برخاسته و گفت: اى رسول خدا! آن امامان از فرزندان على بن أبى طالب كیستند؟ فرمود: اوّل و دوم: حسن و حسین دو آقاى جوانان بهشتى هستند، على، كه آقاى عابدان در روزگارش مىباشد، سپسمحمّد بن على، كه شكافنده علم است، و تو اى جابر او را درك خواهى كرد، پس سلام مرا به او برسان:احتجاج، ج1، ص 68.
[4] - "عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یُوشِكُ أَنْ تَبْقَى حَتَّى تَلْقَى وَلَداً لِی مِنَ الْحُسَیْنِ ع- یُقَالُ لَهُ مُحَمَّدٌ یَبْقُرُ عِلْمَ الدِّینِ بَقْراً- فَإِذَا لَقِیتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّی السَّلَامَ" یعنی: از جابر بن عبد الله نقل میكند كه حضرت رسول باو فرمود جابر تو زنده خواهى ماند تا یكى از نوادهگان فرزندم حسین را بنام محمد ملاقات كنى كه علم را میشكافد وقتى او را دیدى سلام مرا باو برسان: بحارلاانوار، ج46، ص222.
