ازدواج پیامبر (ص) با حضرت خدیجه (ع)

پیامبر (ص) ۱۵ سال قبل از هجرت با حضرت خدیجه کبرى (ع) ازدواج نمودند.[۱] از احادیث شیعه و اخبار عامه معلوم می‌شود که حضرت خدیجه بنت خویلد بن اسد، در علم و اطلاع به کتب آن زمان معروف بوده است. او از زنان قریش، علاوه بر کثرت اموال و املاک و تجاراتى که داشت، به عقل و کیاست نیز مزیت داشت و در آن زمان او را طاهره، مبارکه، سیده نسوان و ملکه بطحاء می‌گفتند. او از کسانى بو که انتظار قدوم پیامبر (ص) را می‌کشید و همیشه از علما علائم نبوت آن حضرت را جویا می‌شد.
هنگامى که خدمت پیامبر (ص) شرفیاب شد، اول از مهر نبوت سؤال کرد و آن را زیارت کرد و اشعار فصیح او در مدح رسول گرامى اسلام (ص) و کمال محبتش به آل عبدالمطلب مشهور است که کاشف از علم و ادب و محبت اوست. در همان روزى که آن حضرت مبعوث به رسالت شد جناب خدیجه (ع) ایمان آورد.
حضرت خدیجه (ع) از مال خویش و میراثى که به او رسیده بود به صورت مضاربه تارت می‌نمود. چندى نگذشت که از بزرگان تجار شد به‌گونه‌ای که هشتاد هزار شتر زیر بار تجارت او بودند و هر روز امول او زیادتر می‌شد. بر بام خانه او قبه‌ای از حریر سبز با طناب‌های ابریشم با تمثالى چند بود که این علامت جلالت آن مخدره بود.
افراد زیادى مانند عقبه بن ابى معیط و ابن ابى شهاب که هر کى چهار صد کنیز و غلام و خدمتکار داشتند و ابوجهل و ابوسفیان و دیگر بزرگان عرب آن روز خواستگارى آن حضرت آمدند؛ ولى آن حضرت قبول نفرمودند. سرانجام خود حضرت خدیجه (ع)، پیشنهاد ازدواج به پیامبر (ص) دادند و این ازدواج با آداب و مراسم خاصى انجام شد.
خداوند دو پسر به نامه‌ای قاسم و عبدالله که به آن‌ها طیب و طاهر هم می‌گفتند و چهار دختر به نامه‌ای ام کلثوم و زینب و رقیه و فاطمه (ع) و جده حضرات معصومین (ع) است. بنا بر برخی نقل ها زینب و رقیه دخترخوانده های ایشان بودند که بعد ازازدواج حضرت خدیجه نزد ایشان بزرگ شدند.
حضرت خدیجه (ع) بیست و چهار سال و یک ماه با پیامبر (ص) زندگى کرد و تا آن حضرت زنده بود پیامبر (ص) همسر دیگرى اختیار نفرمود. همچنین حضرت خدیجه (ع) جمیع اموال خود را به پیامبر (ص) واگذار کرد. عایشه می‌گوید: کمتر اتفاق می‌افتاد که پیامبر (ص) از خانه بیرون رود و خدیجه را به خبر یاد نکند، چندان‌که یک روز آتش حسد من مشتعل شد و گفتم: یا رسول‌الله، تاکى خدیجه را یاد می‌کنی؟ او پیرزنى بیش نبوده! خداوند بهتر از او را (منظور خودش بوده) به تو مرحمت کرد! پیامبر (ص) از سخن من در غضب شد و فرمود: نه به خدا قسم! بهتر از خدیجه (ع) نصیب من نشده. به من ایمان آورد هنگامى که مردم کافر بودند و تصدیق نبوت من نمود در وقتى که مردم مرا تکذیب می‌کردند و اموال خود را در اختیار من گذارد در وقتى که مردم مرا از خود دور می‌کردند. خداوند متعال از خدیجه به من فرزندانى روزى کرد و رحم تو را عقیم قرارداد.[۲]