ابن نَصوح و ارادت به اهل بیت (ع)
گردآوری: مسعود بسیطی
کمال الدین بن نَصوح شیرازی (درگذشته ۷۹۳ق/۱۳۹۱م)، شاعر پارسی‌گوی هم‌دوره حافظ. در شیراز به دنیا آمد، نزد علاء الدوله سمنانی کسب طریقت کرد و از سلمان ساوجی ادبیات آموخت. در تبریز به دستگاه سلطان حسین ایلکانی پیوست و وی را مدح گفت. علاوه بر ایشان، کمال الدین علی وزیر و عبدالرحمان وزیر، دولت مردان آن دستگاه، و شیخ محمد کجچی را ستایش کرد.
ابن نصوح در شاعری خود را شاگرد سلمان ساوجی (درگذشته ۷۷۸ق) دانسته و بدین امر افتخار کرده است. وی ظاهراً مدت‌ها در مصاحبت سلمان به سر می‌برده است.
ابن نصوح شیعه بود و علاوه بر اشارات پراکنده‌ای که در اشعارش در این باره دیده می‌شود، تقی الدین کاشی در کتاب خلاصه الابرار و زبده الافکار آورده است که ترکیب بندی از او در منقبت علی (ع) در دست است که به روشنی در آن اعتقاد خود را به وصایت و جانشینی آن حضرت بیان کرده است، این امر البته با رواج تشیع در دورۀ سلاطین جلایری شگفت نیست.
منیع: ویکی شیعه
