میسری و شیفتگی و ارادتش به اهل بیت (ع)
گردآوری: مسعود بسیطی
دانشنامه ميسري، عنوان دايرةالمعارفي منظوم (به شعر) در دانش پزشكي سنتي و از آثار نيمة نخست سدة 4ق/ 10م. فراهم آورندة اين دانشنامه حكيمي ديندار به نام ميسري (متولد321) است كه در فن شعر و شاعري نيز دست داشته است. در اين كتاب آگاهي‌هاي طبيبان آن زمان دربارة بيماري‌ها و انواع داروها و شيوه‌هاي درماني با زباني ساده و روان به شعر بيان شده است.
اما شهرت میسری تنها در تدوین دایره المعارف منظوم طبی نیست. میسری پس از رودکی که معاصر او بوده، در کنار دقیقی طوسی و شهید بلخی از کهن ترین ادیبان و شاعران زبان پارسی و احیا گران اصلی زبان مادری ما برای نسل های بعد بوده است.
متاسفانه اکثر اشعار میسری بر اثر غبار غفلت در طول تاریخ از میان رفته و ما از دسترسی کامل به این میراث کهن بشری و ایرانی محرومیم. نکته بسیار مهم در اشعار میسری شدت عشق، محبت و ارادت این حکیم چیره دست به پیام آور رحمت و اهل بیت پاک ایشان است.
به عنوان نمونه به ابیات زیر که به نظر برخی محققین، از دیرین‌ترین اشعار آیینی پارسی، در مدح پیام آور نور و رحمت و اهل بیت ایشان است توجه کنید:
دروردش بر محمّد صد هزاران
پس آن‌گه بر همه فرخنده‌یاران
درودش بر علی هرچ آن نکوتر
وَ بر جفت وی آن پاکیزه‌دختر
پس آن‌گه بر حسین و بر حسن بر
به فرزندان ایشان تن به تن بر
منبع:
دانش‌نامه‌ی حکیم میسری
