نویسنده: زهرا مرادی ( کارشناس ارشد MBA؛ این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید )
در افسانه‌های کودکی‌مان می‌شنیدیم که قهرمان داستان در موقعیتی خاص می‌تواند آرزویی مستجاب داشته باشد. آن روزها ما به جای آن قهرمان از این موقعیت به هیجان می‌افتادیم و بهترین آرزوها را در ذهن متصور می‌شدیم.
قهرمان، آرزو می‌کرد و آرزویش به حقیقت می‌پیوست. داستان هم آنگونه که خوشایند نویسنده بود، تمام می‌شد؛ اما با پایان آن، ای کاش های ما آغاز می‌شد:
ای کاش من جای او بودم؛
ای کاش من هم آرزویی مستجاب می‌داشتم؛
ای کاش ...
ساعت‌ها در خیال تحقق این ای کاش‌ها می‌گذشت و ما سَر خورده تر از پیش آرزوهامان را در صندوقچه‌ی دل جای می‌دادیم. بزرگتر که شدیم آرزوهامان هم بزرگتر شد و حسرت برآورده نشدن شان سنگین تر!
بیا چشم هامان را ببندیم و به یاد حال و هوای کودکی تصور کنیم قهرمان داستان زندگی‌مان هستیم و اکنون موقعیتی پیش آمده تا یک خواسته‌ی مستجاب داشته باشیم.
تصورش هم شیرین و آرامش بخش است.
راستی؛ اگر بدانی به تو این فرصت داده شده تا آرزویی از خدا بکنی و منتظر استجابتش باشی، چه حالی پیدا می‌کنی؟!
اگر بگویند نه در خواب و خیال و افسانه، بلکه در بیداری و در همین دنیای واقعی چنین فرصتی داری چه می‌کنی؟
اگر راستگوترین و پاک‌ترین انسان روی زمین تو را بشارت دهد که در وقتی معلوم می‌توانی آرزویی مستجاب داشته باشی چه می‌کنی؟
نه! چشمانت را باز کن. این افسانه و خیال نیست.
این صدای محمد مصطفی است که از سوی پروردگار مهربان برای همه‌ی زمینیان – از زندگان و مردگان – بشارت استجابت در شبی خاص آورده؛
شبی به نام «لیله الرغائب»، شب برآورده شدن آرزوها![1]
شبی که درهای رحمت خداوند به سوی همه‌ی بندگان، از پاکان و گنه کاران، از زندگان و مردگان باز می‌شود.
در میان همه‌ی ماه‌های سال، ماه «رجب» از شرافت و حرمت ویژه‌ای برخوردار است.[2] در این ماه، خداوند رحمت خویش را چونان باران فراوان که بر سر بندگان خویش فرو می‌ریزد و دست ردّ بر سینه‌ی درخواست کننده‌ای نمی‌زند تا آنجا که می‌فرماید:
"هر كه مرا در این ماه بخواند، او را اجابت می‌كنم و هر كه از من درخواست نماید به او می‌بخشم."[3]
در میان همه‌ی ساعات و لحظات پر برکت این ماه شریف، اولین شب جمعه‌ی رجب یعنی «لیله الرغائب» جایگاه و شرافت ویژه‌ای نزد خدای متعال دارد آنگونه که آرزوی آرزومندی در این شب بی‌اجابت نمی‌ماند.
چنین فرصتی تنها یک بار در سال پیش می‌آید. پس آن را غنیمت شمار و بهترین و پرفایده‌ترین آرزوها را از خداوند مهربان درخواست کن.
کافی است دستان خالی خود را به نشانه‌ی بندگی خدا رو به آسمان بگیری و یک نفس تا به صبح آرزو کنی. برای خودت، برای خانواده‌ات، برای همسایه‌ات، برای آنها که هنوز به دنیا نیامده‌اند، برای آنها که از این دنیا رفته‌اند، ... و برای آمدن نجات بخش وعده داده شده که انتهای آرزو و «آمال» همه‌ی نیکان و پاکان تاریخ بوده و از این رو «مُؤَمَّل»[4] (آرزو شده) نام گرفته.
منبع: پایگاه علمی فرهنگی محمد (ص)
[1] . «رغائب» جمع «رغیبه» است به معنی عطا و بخشش بسیار است: مفردات راغب، ذیل ماده «رغب». رسول خاتم فرموده‌اند: "لَا تَغْفُلُوا عَنْ لَيْلَةِ اوَّلَ خَمیسٍ مِنهُ فَإِنَّهَا لَيْلَةٌ تُسَمِّيهَا الْمَلَائِكَةُ لَيْلَةَ الرَّغَائِب"یعنی: از اولین پنجشنبه شب (شب جمعه) این ماه [رجب] غافل نشوید که آن شبی است که نزد ملائک به شب آرزوها نام گرفته است: بحارالانوار، ج 95، ص 395.
[2] . رسول خاتم درباره‌ی این ماه فرموده‌اند: "رَجَبٌ شَهْرُ اللَّهِ الْأَصَمُّ یصُبُّ اللَّهُ فِیهِ الرَّحْمَةَ عَلَی عِبَادِه / هُوَ شَهْرٌ عَظِیمٌ ... لَا یقَارِبُهُ شَی ءٌ مِنَ الشُّهُورِ حُرْمَةً وَ فَضْلًا عِنْدَ اللَّهِ" یعنی: رجب، ماه خداست (شهر الله است) که بسیار با حرمت است و در آن، رحمت الهی بر بندگان می‌بارد/ ماه بزرگی که ... هیچ ماهی در حُرمت و برتری نزد خدا، به پای آن نمی‌رسد": بحارالانوار، ج 93، ص 366. / بحارالانوار، ج 94، ص 26.
[3] . "فَمَن دَعانی فی هَذاَالشَّهر اَجِبْتُهُ وَ مَن سَأَ لَنی اَعطَیتُهُ": بحارالانوار، ج 95، ص 377.
[4] . مؤمَّل از لغت «اَمَل» می‌آید. اَمَل یعنی آرزو و جمع آن «آمال»است. مؤمَّل اسم مفعول از باب تفعیل است، یعنى: آرزو شده و مورد امید. یکی از القاب حضرت مهدی علیه السلام «مؤمَّل» است: بحارالانوار، ج 95، ص 377.
