روز دحوالارض

[1] . رسول خاتم فرموده اند: "إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِی أَیامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا" یعنی: همانا در طول زندگی شما نسیم‌هایی از سوی پروردگارتان می‌وزد. هان! خود را در معرض آنها قرار دهید: بحارالانوار، ج 68، ص 221.

[2]. در دعای روز بیست و پنج ذی القعده چنین آمده: اللَّهُمَّ دَاحِی الْكَعْبَةِ ... أَسْأَلُكَ فِی هَذَا الْیوْمِ مِنْ أَیامِكَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا وَ قَدَّمْتَ سَبْقَهَا وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً وَ إِلَیكَ ذَرِیعَة ...":خدایا اى گستراننده ی کعبه ... از تو مى‏خواهم‏ در این روز از روزهایت که حقّش را بزرگ گرداندىو سبقتش را پیش انداختىو آن را نزد اهل ایمان امانت و به سوى خود وسیله قرار دادی: زادالمعاد، ص 159.

[3]. زادالمعاد، ص 159. فرازهایی از دعای سفارش شده در روز 25 ذیقعده. متن کامل این دعا در کتاب مفاتیح الجنان موجود است.

[4]. امام رضا علیه السلام درباره‌ی 25 ذیقعده فرموده اند: "اللَّیلَةُ وُلِدَ النَّبِی إِبْرَاهِیمُ وَ النَّبِی عِیسَى عَلَیهِمَا السَّلَامُ وَ دُحِیتِ الْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ الْكَعْبَةِ، فَمَنْ صَامَ یوْمَهُ كَمَنْ صَامَ سِتِّینَ شَهْراً، وَ فِی هَذَا الْیوْمِ سَوْفَ یظْهَرُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَر" یعنی: [25 ذیقعده] شبی است که حضرت ابراهیم و عیسی علیهما السلام به دنیا آمدند؛ و در چنین شبی زمین از زیر کعبه گسترده شد. هرکه این روز را روزه بدارد مانند آن است که شصت ماه روزه گرفته باشد. در چنین روزی قائم منتظر ظهور خواهد فرمود: زادالمعاد، ص 158.

[5]. امیر مومنان می‌فرمایند: "إِنَّ أَوَّلَ رَحْمَةٍ نَزَلَتْ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ فِی خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ فَمَنْ صَامَ ذَلِكَ الْیوْمَ وَ قَامَ تِلْكَ اللَّیلَةَ فَلَهُ عِبَادَةُ مِائَةِ سَنَةٍ صَامَ نَهَارَهَا وَ قَامَ لَیلَهَا وَ أَیمَا جَمَاعَةٍ اجْتَمَعَتْ ذَلِكَ الْیوْمَ فِی ذِكْرِ رَبِّهِمْ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یتَفَرَّقُوا حَتَّى یعْطَوْا [یؤْتَوْا] سُؤْلَهُمْ وَ ینْزِلُ فِی ذَلِكَ الْیوْمِ أَلْفُ أَلْفِ رَحْمَةٍ یضَعُ مِنْهَا تِسْعَةً وَ تِسْعِینَ فِی خُلُقِ الذَّاكِرِینَ وَ الصَّائِمِینَ [الصَّافِّینَ‏] فِی ذَلِكَ الْیوْمِ وَ الْقَائِمَینِ فِی تِلْكَ اللَّیلَة" یعنی: نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و پنجم ماه ذی‌القعده (روز دحوالارض) بوده است. و هرکس این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت صد‌ساله رسیده است؛ عبادت صد ساله‌ای که روز‌های آن را به روزه و شب‌های آن را به عبادت گذرانیده است. و هر جماعتی که در این روز گِرد هم آیند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده نخواهند شد مگر آنکه خواسته‌های آنان برآورده خواهد شد و در این روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می‌شود که نود و نه درصد آن از آنِ کسانی است که روزش را به روزه و ذکر و شبش را به احیا و عبادت مشغول باشند: اقبال الاعمال، ج 1، ص 312.

[6]. بنگرید به پاورقی شماره 4.

[7]. خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: "إِنَّ اللَّهَ لا یخْلِفُ‏ الْمیعاد": قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه 9 و سوره رعد، آیه 31.

[8].  امام باقر علیه السلام در پاسخ به فردی که پرسید «آیا ممکن است خدا در ظهور مهدی «بداء» کند و امر ظهور اتفاق نیفتد؟» فرمود: "إِنَّ الْقَائِمَ مِنَ الْمِیعَادِ وَ اللَّهُ لا یخْلِفُ الْمِیعاد" یعنی: ظهور قائم از وعده‌های الهی است و خدا خُلف وعده نمی کند: الغیبه نعمانی، ص 303.

[9]. یکی از روزهایی که ممکن است ظهور منجی موعود در آن محقق گردد، به فرموده‌ی فرستادگان الهی روز 25 ذیقعده (دحوالارض) است: بنگرید به پاورقی شماره 4.