نویسنده: عاطفه آذرنوش و زهرا مرادی
نزدیک کریسمس، موجی از شادی و تکاپو در میان عزیزان مسیحی دیده می‌شود.
چرا شاد نباشند؟ آنها می‌خواهند تولد عیسی مسیح را جشن بگیرند.[1]
از صمیم قلب می‌گویم:
«خواهر و برادر مسیحی‌ام، عیدت مبارک.»
در دین من – اسلام – عیسی مسیح یکی از برترین پیامبران الهی است. او فرزند بهترین زنان زمان خویش – مریم سلام الله – است.[2] بانو مریم، به اراده‌ی خداوند متعال، بی آنکه همسری داشته باشد، به عیسی باردار شد.[3] عیسی در شکم مادر، با مریم تکلّم می‌کرد و او را تسلّی می‌داد.[4] هنگامِ به دنیا آمدنش هم برای آنکه مادرش را از مظانّ اتهام دور کند، در گهواره شروع به سخن گفتن با مردم کرد:
«منم بنده‌ی خدا، [خداوند] به من كتاب داده و مرا پیامبر قرار داده ...» [5]
آری؛ مسلمانان، عیسی را نه پسر خدا، بلکه بنده‌ای از برترین بندگان خدا می‌دانند. پیامبری که همچون سایر فرستاده‌های آسمانی به اذن و اراده‌ی خدا حامل معجزات متعدد بود[6] تا شاید مردم را به توجه به خالق قدرتمندشان متوجه سازد. آمده بود تا مردم را به رضایت خدا دعوت کند و به آمدن خاتم پیامبران بشارت دهد:
«اى بنی اسرائیل؛ من فرستاده‌ی خدا به سوى شما هستم ... و بشارت می‌دهم به فرستادهاى كه پس از من مى آید [همو که] نامش احمد است.»[7]
اما همیشه بدطینتانی هستند که رضای خدا، رضایت آنها نیست. همان‌ها دسیسه‌ای چیدند تا مسیح را از سر راه‌شان بردارند. آنها می‌خواستند پیامبر خدا را به صلیب بکشند اما به اراده‌ی الهی مسیح نه مصلوب شد و نه به قتل رسید. [8] بلکه به آسمان‌ها رفت[9] تا روزی که مردم قدرش را بدانند دوباره بازگردد.[10]
شاید آنچه من در دینم (اسلام) از مسیح علیه السلام می‌دانم، با آنچه مسیحیان به آن معتقدند تفاوت‌هایی داشته باشد؛ اما جای شکّی نیست که لااقل در یک چیز با هم اشتراک داریم. آن هم «انتظار و شوقِ آمدنِ روزی است که مسیح به میان‌مان باز می‌گردد.»
بعضی از ما مسلمان‌ها هر روز برای آمدن آن روز دعا می‌کنیم؛ حتی شاید بیشتر از مسیحیان!
ما معتقدیم آخرین جانشینِ پیامبرمان محمد صلی الله علیه و آله و سلم، منجی آخرالزمان «مهدی علیه السلام» است[11] که با آمدنش جهان از هر چه ظلم و فقر و بیماری و ناراحتی است پاک می‌شود و همه‌ی مردم طعم صلح، خوشبختی، سلامتی و امنیت را می‌چشند. [12] در آن روزگار، عیسی مسیح هم به زمین باز می‌گردد و مهدی را در این ماموریت همراهی می‌کند.[13] این سخنان پیامبر ما حضرت محمد است که فرموده:
«سوگند به آن کسی که مرا مژده آور راستین قرار داد، اگر از عمر جهان، جز یک روز نمانده باشد، خداوند همان یک روز را آن قدر طولانی می‌کند، تا فرزندم مهدی خروج کند. پس از خروج او، عیسای روح الله فرود می‌آید و در پشت سر وی نماز می‌گزارد، آن گاه زمین با فروغ پروردگار روشن می‌شود و حکومت مهدی به شرق و غرب عالم می‌رسد.»[14]
این روزها که خیلی از مردم، غرق در شادی هستند و خود را برای کریسمس و آغاز سال نوی میلادی آماده می‌کنند، دیگرانی هستند که در فقر و نداری، ترس و ناامنی، درد و بیماری، جنگ و خونریزی روزگار سختی را می‌گذرانند.
بیا فارغ از اینکه کجای این کره‌ی خاکی زندگی می‌کنیم، چه دین و مذهبی داریم، با چه زبانی صحبت می‌کنیم، میلاد عیسی مسیح را بهانه‌ای قرار دهیم و برای آمدن روز نجات همه‌ی انسان‌ها دعا کنیم. همان روزی که عیسی مسیح هم می‌آید!
منبع: پایگاه علمی فرهنگی محمد (ص)
[1] اکثر مسیحیان، 25 دسامبر را به عنوان میلاد عیسی بن مریم جشن می‌گیرند اما واقعیت این است که در اینکه تاریخ تولد عیسی مسیح دقیقا چه روزی و یا حتی چه سالی است، سند موثق و قاطعانه ای وجود ندارد. بر اساس دایرة المعارف امریکانا (Encyclopedia Americana) جشن میلاد مسیح از قرن‌های چهارم میلادی مطرح شده و بر طبق گفته‌ی دایرةالمعارف بریتانیکا (Encyclopedia Britannica) جشن 25 دسامبر از سنت‌های مشرکان بوده که با مسیحیت در آمیخته. به عقیده‌ی برخی محققان، این تاریخ از آیین‌های خورشیدپرستان که به مسیحیت گرویده بودند، اقتباس شده و در واقع روز «میلاد خورشید شکست ناپذیر» در بین میتراییسم‌ها بوده. (بنگرید به: دایره المعارف کاتولیک، نیویورک، انتشارات رابرت اپلتون، چاپ 1911، ص 725.) گذشته از این، عده ای از مسیحیان با استناد به کتاب مقدس معتقدند میلاد مسیح نمی‌تواند در سرمای زمستان باشد؛ چراکه مثلا در انجیل لوقا آمده وقتی عیسی متولد شد، چوپان هایی همراه گلّه‌ی خود در صحرا بودند (انجیل لوقا، باب 2، بند 8) و هیچ چوپانی در سرمای زمستان گلّه را به صحرا نمی‌برد.
[2] "وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلَئكَةُ یامَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَئكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفَئكِ عَلىَ نِسَاءِ الْعَالَمِین" یعنی: و [یاد كن] هنگامى را كه فرشتگان گفتند: «اى مریم، خداوند تو را برگزیده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهانیان [در زمان خود] برترى داده است: قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۴۲. از اهل بیت علیهم السلام سوال شد خداوند در قرآن کریم فرموده مریم، انتخاب شده در میان زنان دو عالم است؛ حال آنکه رسول خاتم فرمودند فاطمه زهرا سرور زنان دو عالم هستند. آیا ایشان سرور زنان عصر خودشان بودند؟ در پاسخ فرمودند: "ذَاكَ لِمَرْیمَ كَانَتْ سَیدَةَ نِسَاءِ عَالَمِهَا وَ فَاطِمَةُ سَیدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ." یعنی: مریم (س) بود که سرور زنان عصرش بود؛ فاطمه (س) سرور زنان دو عالم از ابتدا تا انتهاست: بحارالانوار، ج 43، ص 26.
[3] "إِذْ قَالَتِ الْمَلَئِكَةُ یامَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ یبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسىَ ابْنُ مَرْیمَ ... قَالَتْ رَبِّ أَنىَ یكُونُ لىِ وَلَدٌ وَ لَمْ یمْسَسْنىِ بَشَرٌ قَالَ كَذَالِكِ اللَّهُ یخْلُقُ مَا یشَاءُ إِذَا قَضىَ أَمْرًا فَإِنَّمَا یقُولُ لَهُ كُن فَیكُون" یعنی: [یاد كن] هنگامى [را] كه فرشتگان گفتند: «اى مریم، خداوند تو را به كلمهاى از جانب خود، كه نامش مسیح، عیسى بن مریم است مژده مىدهد ... [مریم] گفت: «پروردگارا، چگونه مرا فرزندى خواهد بود با آنكه بشرى به من دست نزده است؟» گفت: «چنین است [كار پروردگار]. خدا هر چه بخواهد مىآفریند چون به كارى فرمان دهد، فقط به آن مىگوید: «باش» پس هست می‌شود.»: قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه 45 و ۴۷.
[4] "فَناداها مِنْ تَحْتِها أَلاَّتَحْزَنِی ..." یعنی: پس [كودك] او را از زیر او (یعنى در شكم او) آواز داد اندوه مخور: قرآن کریم، سوره مریم، آیه ۲۴.
[5] "... إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِی الْكِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیا": قرآن کریم، سوره مریم، آیه 30.
[6] به عنوان نمونه در قرآن کریم چنین آمده: "إِذْ قَالَ اللَّهُ یَاعِیسىَ ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتىِ عَلَیْکَ وَ عَلىَ وَالِدَتِکَ إِذْ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکلَّمُ النَّاسَ فىِ الْمَهْدِ وَ کَهْلًا وَ إِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتَابَ وَ الحْکْمَةَ وَ التَّوْرَئةَ وَ الْانجِیلَ وَ إِذْ تخَلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئةِ الطَّیرْ بِإِذْنىِ فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیرْا بِإِذْنىِ وَ تُبرْئُ الْأَکْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنىِ وَ إِذْ تخُرِجُ الْمَوْتىَ بِإِذْنىِ وَ إِذْ کَفَفْتُ بَنىِ إِسْرَ ءِیلَ عَنکَ إِذْ جِئْتَهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنهْمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ" یعنی: [به خاطر بیاور] هنگامى را که خداوند به عیسى بن مریم گفت: یاد کن نعمتى را که به تو و مادرت بخشیدم! زمانى که تو را با روح القدس تقویت کردم که در گاهواره و به هنگام بزرگى، با مردم سخن می‌گفتى و هنگامى که کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو آموختم و هنگامى که به فرمان من، از گل چیزى به صورت پرنده می‌ساختى، و در آن می‌دمیدى، و به فرمان من، پرنده‌اى می‌شد و کور مادرزاد، و مبتلا به بیمارى پیسى را به فرمان من، شفا می‌دادى و مردگان را [نیز] به فرمان من زنده می‌کردى و هنگامى که بنى اسرائیل را از آسیب رساندن به تو، بازداشتم در آن موقع که دلایل روشن براى آنها آوردى، ولى جمعى از کافران آنها گفتند: اینها جز سحر آشکار نیست: قرآن کریم، سوره مائده، آیه 110.
[7] "... یا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیكُم ... وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ": قرآن کریم، سوره صف، آیه 6.
[8]"وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسیحَ عیسَی ابْنَ مَرْیمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذینَ اخْتَلَفُوا فیهِ لَفی شَکٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ یقیناً" یعنی: و این سخن‌شان كه [گفتند:] «ما مسیح عیسى بن مریم پیامبر خدا را كشتیم». حال آنكه نه او را كشتهاند و نه به دار آویختهاند. بلكه امر بر آنان مشتبه شده است و كسانى كه درباره وى اختلاف كردند نسبت به آن در شكّ هستند، هیچ علمى به آن ندارند جز دنبال گمان رفتن، و به یقین او را نكشتهاند: قرآن کریم، سوره نساء، آیه 157.
[9] "بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَیهِ وَ كاَنَ اللَّهُ عَزِیزًا حَكِیمًا" یعنی: بلكه خداوند او را به سوى خود بالا برد و خدا تواناى بىهمتا و داناى با حكمت است: همان، آیه ۱۵۸.
[10] امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه‌ی 159 سوره نساء (وَ إِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلَّا لَیؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یوْمَ الْقِیامَةِ یكُونُ عَلَیهِمْ شهَیدًا) می‌فرمایند: پیش از قیامت [عیسی] به دنیا فرود می‌آید و هیچیک از ملت‌های یهود و نصاری نماند مگر آنکه قبل از مرگ به او ایمان آورند و آن حضرت پشت سر مهدی (عج) نماز گزارد: بحارالانوار، ج ۱۴، ص 350. همچنین بنگرید به پاورقی شماره 14.
[11] بنابر اعتقاد شیعیان، محمد بن الحسن العسکری معروف به حجت ابن الحسن فرزند حسن بن عسکری (امام یازدهم شیعیان)، دوازدهمین و آخرین امام و مهدی موعود است. «امام زمان»، «ولی عصر»، «قائم آل محمد» و «مهدی موعود» از القاب ایشان است.
[12] در فرازی از زیارت آل یاسین درباره‌ی حضرت مهدی می‌خوانیم: "الَّذِی یمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا" یعنی: آنکه پر کند زمین را از عدل و داد چنانچه پر شده از ستم و بیداد: بحارالانوار، ج 53، ص 172. متن این دعا در کتاب مفاتیح الجنان نیز موجود است.
[13] رسول خاتم درباره‌ی حضرت عیسی فرمودند: "هو الوزیر الایمن للقائم علیه السلام و حاجبه، و نائبه" یعنی: او (عیسی علیه السلام) وزیر دست راست، حاجب و نماینده‌ی قائم علیه السلام خواهد بود: حلیة الابرار، ج 6، ص 307.
[14] "الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیاً لَوْ لَمْ یبْقَ مِنَ الدُّنْیا إِلَّا یوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْیوْمَ حَتَّى یخْرُجَ فِیهِ وَلَدِی الْمَهْدِی فَینْزِلَ رُوحُ اللَّهِ عِیسَى ابْنُ مَرْیمَ فَیصَلِّی خَلْفَهُ وَ تُشْرِقَ الْأَرْضُ بِنُورِهِ وَ یبْلُغَ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِب": کمال الدین، ج 1، ص 280.
