اگرچه آلمان کنوانسیون حقوق کودک را امضا کرده، اما آن را به طور کامل اجرا نمی‌کند و کارنامه‌ی درخشانی در زمینه‌ی رعایت حقوق کودکان مهاجر و پناهنده ندارد. در واقع دولت آلمان رفتار یکسانی با آلمانی‌ها و خارجی‌ها ندارد و همین مسئله در برخورد با کودکان مهاجر و پناهنده هم مشهود است. به عنوان مثال، کودکان پناهجو به محض اینکه به سن 16 سالگی می‌رسند، بالغ محسوب می‌شوند و اجازه‌ی تحصیل و ورود به مدرسه پیدا نمی‌کنند و حتی ممکن است بی آنکه کسی آنها را همراهی کند از آلمان بیرون رانده شوند. با این وجود موارد زیر جزو حقوقی است که آلمان آنها را به صورت رسمی قبول کرده است:
- تمامی کودکان از حقوق برابر برخوردار هستند. مستقل از اینکه در کجا زندگی می‌کنند، اهل کجا هستند و از کجا آمده اند، چه رنگ پوستی داشته، به چه زبانی صحبت می‌کنند، چه دینی دارند، آیا پسر و یا دختر هستند، در چه فرهنگی زندگی می‌کنند، آیا دارای معلولیتی هستند یا خیر، آیا فقیر و یا ثروتمند هستند.
- بچه‌ها حق داشتن یک نام، یک سند تولد (Geburtsurkunde)، یک تابعیت ملی و همچنین یک خانواده دارند. دولت اصولا در صورتی که یکی از این موارد کم باشد، کمک خواهد کرد.
- کودکان باید بتوانند با والدین خود زندگی کنند، این امکان نیز وجود دارد که در این صورت در معرض خطر قرار گیرند. والدین می‌توانند و باید به کودکان خود رسیدگی کرده، و از سلامتی و رفاه آنها محافظت و حمایت کنند.
- کودکان پناهجو و فراری حق برخورداری از حفاظت‌های ویژه ای را دارند.
- کودکان باید مورد محافظت قرار گیرند، تا بتوانند به خوبی رشد یابند.
- بچه‌ها اجازه دارند و باید که به مدرسه بروند. بدین جهت آموزش اجباری وجود دارد. والدین می‌بایست از رفتن فرزندانشان به مدرسه حمایت کنند. آموزش در مدرسه در آلمان رایگان است.
- بچه‌ها می‌توانند خود در زمینه‌ی مورد نظرشان تحصیل کنند.
- کودکان باید بتوانند به خوبی رشد و توسعه یابند. در این زمینه والدین آنها مسئول هستند. در صورتی که آنها بدین جهت احتیاج به کمک داشته باشند، دولت باید به آنها کمک کند و برای مثال در زمینه‌های تغذیه، پوشاک و مسکن به آنها رسیدگی نماید.
- بچه هایی که والدین آنها ازدواج نکرده اند، دارای حقوقی مساوی با بچه هایی هستند که پدر و مادرشان ازدواج کرده اند.
- بچه‌ها نمی‌بایست به هیچ وجه مورد بی توجهی و یا سوء استفاده قرار گیرند.
- بچه‌ها نباید به هیچ وجه مورد ضرب و شتم و یا به هر شکلی مورد آزار و اذیت جسمی و یا روحی قرار گیرند.
- بچه‌ها تا ۱۳ سالگی نباید به عنوان نیروی کار به کار گماشته شوند. وقتی که سن آنها بیشتر شد نیز صرفا مجاز است که به شکلی محدود به سر کار بروند. این امر نمی‌بایست که سلامت و رشد و پیشرفت آنها را مختل کند.
- بچه‌ها نمی‌بایست مورد آدم ربایی قرار گرفته و یا به عنوان شیئ تجاری مورد خرید و فروش قرار گیرند.
- داشتن رابطه‌ی جنسی با کودکان ممنوع است.
