هر يک از ائمه(ع) در فضايل حضرت فاطمه(س) نکاتي ارزنده بیان فرموده اند. در نگاه ائمه فاطمه(س) چنان مرتبه والايى دارد که در زندگی خود به ایشان مباهات مى کردند و ایشان را داناتر و پرهيزگارتر و گرامى تر از آن می دانستند که نیاز به تمجید داشته باشد.

هر یک از ائمه اثنی عشر(علیهم السلام) در مورد فضایل حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نکاتی ارزنده فرمودند که ما در اینجا به طور مختصر به آن اشاره می کنیم:

1 ـ فاطمه (س) از نگاه امام على(ع):

در نگاه امام على(علیه السلام) فاطمه در چنان مرتبه والایى از زهد و خداترسى و عمل به احکام الهى قرار دارد که در کلامی مى فرماید: «من به رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و فاطمه و فرزندانش مباهات و افتخار مى کنم».(1) همچنین حضرت على(علیه السلام) در پاسخ به ادعاهاى بى اساس معاویه مبنى بر فضایل امویان در نامه اى مى نویسد: «... دو سید جوانان اهل بهشت از ماست و«صبیة النار» از شماست. بهترین زنان جهان (فاطمه زهرا(سلام الله علیها)) از ماست. و«حماله الحطب» آنکه هیزم کشد براى دوزخیان از شماست. این فضلیت ها از ماست و آن فضیلت ها از شماست...».(2)

فاطمه (سلام الله علیها) در آخرین لحظات عمر مبارکش می فرماید: «اى پسرعمو! توهرگز مرا در دوران زندگى دروغگو و خائن نیافتى و من هم هرگز با فرمانت مخالفت نکردم.» على(علیه السلام) که شاهد درگذشت تنها یاور و تسلى بخش خویش بود، مى فرماید: « پناه به خدا! تو داناتر و پرهیزگارتر و گرامى تر و نیکوتر از آنى که من تو را نکوهش کنم. دورى از تو و احساس فراقت بر من گران خواهد بود. به خدا سوگند! با رفتنت مصیبت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را بر من تازه خواهی کرد. «انا لله و اناالیه راجعون» از این مصیبت بزرگ و دردناک و تأ ثرآور و حزن انگیز!».(3)

2 ـ فاطمه(س) از نگاه امام حسن مجتبى(ع):

امام حسن(علیه السلام) در موارد بسیارى از شایستگی مادرشان سخن گفته اند؛ از آن جمله می فرماید: «شبى دیدم مادرم در محراب به نماز ایستاده است و تا طلوع خورشید مشغول رکوع و سجود بود و شنیدم براى یکایک مردان و زنان دعا مى کرد و آنان را نام مى برد ولى براى خود چیزى نخواست. عرض کردم: مادر! چرا همان گونه که براى دیگران دعا مى کنى, براى خود دعا نمى کنى؟ فرمود: فرزندم! اول همسایه بعد از آن خانه».(4)

3 ـ فاطمه(س) از نگاه امام حسین(ع):

امام حسین(علیه السلام) می فرماید:« رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در خانه ام سلمه بود که صرصائیل - یکى از فرشتگان الهى- نزد پیامبر(صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: نور را به عقد نور درآور. پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: چه کسى را و براى چه کسى؟ گفت: دخترت فاطمه(سلام الله علیها) را براى على ابن ابى طالب(علیه السلام). سپس در حضور جبرئیل و میکائیل و صرصائیل، فاطمه(سلام الله علیها) را به عقد على(علیه السلام) درآورد».(5)

4 ـ فاطمه(س) از نگاه امام سجاد(ع):

امام سجاد(علیه السلام) مى فرماید: « وقتى که قیامت فرا رسد، فاطمه(سلام الله علیها) وارد محشر مى شود و گفته مى شود کسانى که به آیات الهی ایمان آوردند و مسلمان شدند به جز مسلمانانى که دوستدار اهل بیت هستند؛ همگى سرها را بزیر اندازید. آنگاه اعلام مى شود: این است فاطمه دخت محمد(صلی الله علیه و آله). او و همراهانش به سوى بهشت مى روند. خداوند فرشته اى را خدمت وى مى فرستد و مى گوید: حاجتت را از من بخواه!
فاطمه عرض مى دارد: پروردگارا! حاجت من آن است که مرا و کسانى را که فرزندان مرا یارى کردند مورد عفو قرار دهى»(6).

5 ـ فاطمه(س) از نگاه امام محمد باقر(ع):

امام باقر(علیه السلام) می فرماید: چون قیامت شود جبرئیل ندا مى دهد: خدیجه دختر خویلد کجاست؟ مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم، ام کلثوم خواهر موسى(علیه السلام) کجایند؟ آنان از جاى بر مى خیزند...آنگاه ندا می شود؛ اى اهل محشر امروز من کرامت را براى محمد و على و حسن و حسین و فاطمه(علیهم السلام) قرار دادم. سرها را پایین بیاندازید و چشمها را فرو ببندید، چون فاطمه مى خواهد به بهشت وارد شود. سپس جبرئیل ناقه اى بهشتى مى آورد و آن حضرت را به بهشت مى برد و لیکن ایشان وقتى نزدیک بهشت مى رسد درنگ مى کند. خداوند مى فرماید: درنگت براى چیست؟

فاطمه مى گوید: پروردگارا! دوست دارم در چنین روزى مقامم شناخته شود. خداوند مى فرماید: اى دختر حبیبم! برگرد و نظر افکن و هرکس را که دوستى شما اهل بیت در دلش است، او را وارد بهشت کن.» امام باقر(علیه السلام) مى فرماید: «به خدا سوگند! در آن روز فاطمه شیعیان و دوستانش را همانند پرنده اى که دانه خوب را از دانه بد جدا مى کند، از بین جمعیت جدا مى کند»(7).

6 ـ فاطمه(س) از نگاه امام جعفر صادق(ع):

سید هاشم بحرانى از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که می فرماید: « نبوت هیچ پیامبرى تکمیل نشد مگر این که به فضیلت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) اقرار نموده، محبت او را دارا بود».(8)

همچنین امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: « فاطمه، صدیقه کبرى است او در نزد خداوند 9 اسم دارد: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه ، راضیه ، محدثه، زهرا و بتول»(9).

7 ـ فاطمه(س) از نگاه امام موسى کاظم(ع):

امام کاظم(علیه السلام) مى فرماید: «همانا فاطمه، صدیقه و شهیده است».(10)

سلیمان جعفر مى گوید از امام کاظم(علیه السلام) شنیدم که فرمودند: «در خانه اى که اسم محمد یا على، حسن، حسین، جعفر و عبدالله، و از زنان فاطمه باشد؛ فقر و تنگدستى وارد نخواهد شد».(11)

8 ـ فاطمه(س) از نگاه امام رضا(ع):

امام رضا(علیه السلام) از اجداد گرامیش نقل مى کند که پیامبر(ص) به على(علیه السلام) فرمودند: سه فضیلت به تو داده شد که به من داده نشده است. على(علیه السلام) عرض کرد: آن سه چیز چیست؟ پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: « تو پدر زنى چون من دارى که من چنین پدر زنى ندارم، همسرى چون فاطمه(س) به تو داده شده که به من داده نشده است، حسن و حسین(علیه السلام) به تو داده شده که به من داده نشده است». (12)

مچنین امام رضا(علیه السلام) از پدران بزرگوار خود از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نقل مى کند که پس از ازدواج على و فاطمه(علیهما السلام) خداوند عزوجل فرمودند: «اگر على(علیه السلام) را نمى آفریدم براى دخترت فاطمه(سلام الله علیها) همتا و همسرى در روى زمین یافت نمى شد».(13)

9 ـ فاطمه(س) از نگاه امام جواد(ع):
زکریا بن آدم نقل مى کند: در محضر امام رضا(علیه السلام) بودم که امام جواد(علیه السلام) در حالى که بیش از چهار سال از عمرش نگذشته بود، وارد شد. وقتى نشست دستش را روى زمین قرار داد و سر به آسمان بلند نمود و مدتى طولانى به فکر فرو رفت. امام رضا(علیه السلام) فرمود: جانم فدایت! چرا این چنین در اندیشه اى؟ پاسخ داد: به جهت ستم هایى که نسبت به مادرم فاطمه(سلام الله علیها) انجام داده اند».(14)

و نیز امام جواد(علیه السلام) خطاب به موسى بن قاسم که گفت: در حج از طرف فاطمه زهرا(سلام الله علیها) زیارت کردم امام فرمودند: «آن را زیاد کن؛ زیرا که آن برترین چیزى است که بدان عمل مى کنى»(15).

10 ـ فاطمه(س) از نگاه امام هادى(ع):

آن حضرت در مورد علت نامگذارى حضرت صدیقه طاهره(سلام الله علیها) به «فاطمه»، از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نقل مى کند که رسول خدا فرمود: « دخترم فاطمه(سلام الله علیها) را بدان جهت فاطمه نامیدند که خداوند عزوجل او و دوستانش را از آتش جهنم به دور نگه مى دارد».(16)

11 ـ فاطمه(س) از نگاه امام حسن عسکرى(ع):

امام حسن عسکرى(علیه السلام) از امام على(علیه السلام) از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نقل مى کند: «آن هنگام که خداوند آدم و حوا را آفرید، آنان در بهشت به خود مباهات مى کردند. آدم به حوا گفت: خداوند هیچ مخلوقى بهتر از ما نیافریده است. خداوند به جبرئیل فرمود: این دو بنده ام را به فردوس برین ببر، زمانى که وارد فردوس شدند؛ چشمانشان به بانویى افتاد که جامه اى زیبا از جامه هاى بهشتى در برداشت و تاجى نورانى بر سرگذاشته و دو گوشواره درخشان به گوشش آویخته بود و بهشت از پرتو نور چهره اش درخشان بود. حضرت آدم به جبرئیل گفت: حبیبم جبرئیل! این بانو که از زیبایى چهره اش بهشت نورانى گشته؛ کیست؟ گفت: او فاطمه دختر محمد(صلی الله علیه و آله)، پیامبرى از نسل تو است که در آخرالزمان خواهد آمد. گفت: این تاجى که برسردارد چیست؟ پاسخ داد: شوهرش على بن ابیطالب(علیه السلام) است. گفت: این دو گشواره که بر دو گوش او است چیست؟ پاسخ داد: دو فرزندش حسن و حسین(علیه السلام) مى باشند. آدم گفت: حبیبم! آیا اینان پیش از من آفریده شده اند؟ گفت: بلى؛ اینان در علم مکنون خداوند چهارهزار سال پیش از آن که تو آفریده شوى، وجود داشتند».(17)

12 ـ فاطمه(س) از نگاه امام مهدى (عج):

حضرت بقیه الله(عج) فرمودند: « دختر رسول خدا فاطمه(سلام الله علیها) براى من سرمشق و الگوى نیکویى است.».(18)

(1). دیوان امام على ابن ابى طالب(ع)، محمدعبدالرحمن عوض، ص 65.