دکتر حسن انصاری محقق دانشگاه پرینستون آمریکا با تفحص از متن نسخه‌های خطی در یمن، متن 7 قطعه مرثیۀ حسینی که در بیهق (منطقه‌ای در خراسان بزرگِ قدیم) طی سالهای 400 تا 499 هجری قمری، سرایش شده است را بدست آورده است

در این اسناد، قطعاتِ این مرثیه از کتاب_خطی "سفينة العلوم" تأليف دانشمند معتزلی حنفی/ زيدی اواخر سده پنجم قمری نقل ‌شده‌است.
در این کتاب، حاکم جشمی چند قطعه از اشعارِ فارسی را نقل کرده که از مضمون و سبک آن پيداست که در مجالس حسينی در بيهق آن روزگار، مصيبت خوانی زمزمه می‌شده است
نمونه‌ایی از اشعار در قطعات مختلف این مرثیه‌ی کهن:
امامِ جهان ناتوان گشته بود / سراسر به خونِ تر آغشته بود
چو بفتاد مهرِ منوّر ز پای / تو گفتی که شهر اندر آمد ز جای
.
امامِ جهان چون چنان ديد نور / بجوشيد مردِ صبورِ وقور
بیالود بر رخ عقيق يمن / بر آن نازنین سرفرازِ زَمَن
.
چو زينب گذر کرد بر کشتگان / بر آن پاک‌دينان و آزادگان،
غريوان همی‌گفت: يا ويلتاه! / إلی الله شکوای من، محنتاه! ‌
این اسناد گواه ارادت دیرینۀ ایرانیان به ساحت مقدس حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است.

منبع: فطرس مدیا