دور شدم از این و آن، با خودم آشنا شدم
آینه در حجاز بود، عاشق مصطفی شدم

سرمه نمی برم به چین، قند و شکر نمی خرم
نقره و زر نخواستم، صاحب کیمیا شدم

بار شتر گذاشتم، وقف تو هرچه داشتم
دانهء عشق کاشتم، در قفست رها شدم

با تو جرس به هر نفس، مصرع عاشقانه ایست
با تو پر از قصیده ام، با تو غزل سرا شدم

ای که ملول می‌شوی از نفس فرشته‌ها
باور من نمی شود، همنفس خدا شدم

سفرهء دل برای من، باز کن آیه ای بخوان
حرف بزن که مَحرمِ زمزمهء حرا شدم

قطرهء من فرات شد، ذرّه ام آفتاب شد
پیش تو سیّدالبشر، سیّدة النّسا شدم

پشت سرت من و علی، قامت عشق بسته ایم
تو همه مقتدا شدی، من همه اقتدا شدم

من به تو دست یاعلی داده ام از صمیم دل
مرگ جدام کرده است از تو اگر جدا شدم

لحظه آخرین غزل، ترس ندارم از اجل
پیرهن تو در بغل، با تو دوباره «ما» شدم

همنشین رحمةٌ للعالمین

گاه تنها یک نفر هم یار دین باشد بس است
یک نفر بانوی سرشار از یقین باشد، بس است

مال و ثروت -هرچه هم باشد- فدای راه دوست
همنشین رحمةٌللعالمین باشد بس است

دیگران هم، همسر پیغمبرند اما فقط
مادر زهرا که «أمّ المؤمنین» باشد بس است

دخترش زهرا کجا و دختران این و آن؟!
حاصل عمرش اگر تنها همین باشد بس است

دختر او مادری کرده برای شیعیان
مادری مثل خدیجه در زمین باشد بس است

ما کجا و مدح او گفتن؟ معاذالله نه
نام ما تنها «گدای خوشه چین» باشد بس است

واژه های گنگ و بی معنا چه می فهمند از او؟
انتهای شعر باید نقطه چین باشد بس است

محمد میرزایی

***

اُم الائمه

سلام ما به تو ای مادر بهشت رسول
که پرورش به روی دامن تو یافت بتول

ملائک اند به مدحت در آسمان مشغول
امین وحی حقت کرده بر سلام نزول

سلام ذات خداوند و چارده معصوم
به تو که بوده مقامت همیشه نامعلوم

خدای را به خدا لایق درودی تو
به یاری نبی آغوش خود گشودی تو

دل از رسول خدا همچنان ربودی تو
تمام لشکر ختم رسل تو بودی تو

تو سینه را سپر سنگ دشمنان کردی
به حفظ جان محمّد نثار جان کردی

تو بهترین زن روی زمینی ای مادر
تو در جلال، جلال آفرینی ای مادر

تو مام همسر حبل المتینی ای مادر
تو مادر همه  مؤمنینی ای مادر

گل رسول خدایی و گل کجا تو کجا؟
زنان دیگر ختم رسل کجا تو کجا؟

تو آسمان فروزان یازده قمری
تو از زنان همه انبیا به رتبه سری

هر آنچه وصف تو خوبان کنند خوب تری
زنان ختم رسل دیگرند و تو دگری

مگر نگفت نبی بین همسرانش بسی
که بهر من چو خدیجه نبود و نیست کسی

سلام بر تو و روح بلند ایمانت
درود بر تو و ایثار و عهد و پیمانت

بهار سبز گل عصمت است دامانت
سلاله و پدر و مادرم به قربانت

به جز خدا و نبی مدح تو نشاید گفت
تو را چو فاطمه اُم الائمه باید گفت

هنوز بوی خدا می دمد ز پیرهنت
دمی که روح تو پرواز کرد از بدنت

زهی جلال سلام خدا به جان و تنت
که از بهشت فرستاد ذات حق، کفنت

گرفتم آنکه ز کوثر دهان خود شویم
مرا چه زَهره که اوصاف چون تو را گویم

حاج غلامرضا سازگار