بهاءالدین سطان ولد و ارادت به اهل بیت (ع)
گردآوری: فاطمه طالعی
بهاءالدین محمد بن جلال‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد معروف به سلطان وَلَد و متخلص به ولد (۲۵ ربیع‌الثانی ۶۲۳ ق. حدود ۶۰۵ ش. لارنده - ۷۱۲ ق. ۶۹۱ ش. قونیه) فرزند بزرگ جلال‌الدین مولوی - شاعر و عارف نامدار ایرانی پارسی گوی - و جانشین و خلیفهٔ او در طریقه مولویه است.
او نیز مانند شاعرن هم عصر خود محب اهل بیت پیامبر (ص) بود. اشعاری که او سروده شاهد بر این مدعاست.1
اشعار:
مناقب حضرت علی (ع):
مرتبه‌هاست پيش حق همچو سما طبق طبق يك به مقام مرتضى، يك به مقام مصطفى
...
نوش ز شير خدا، بادۀ جام صفا چند خورى همچو يوز، خشك پنير اى پسر
...
همچون على و حمزه، با تيغ و گرز و نيزه مى‌ريز خون دشمن، از بهر حق نه از كين
...
على شد مرتضى آن‌جا چو خورد او راح روح‌افزا بكَند از جا در خيبر چه شيرين است بى‌خويشى2
منابع:
1- ویکی پدیا
2- کتاب جلوه های ولایت در شعر فارسی، ص 103
