سراج الدین قُمری آملی و ارادت به اهل بیت (ع)
گردآوری: مسعود بسیطی
سراج‌الدین قُمری آمُلی معروف به سراج قمری یا قمری آملی (زادهٔ میانه‌های سدهٔ ششم قمری در آمل- درگذشتهٔ ۶۲۵ ق.)، از شاعران پارسی‌گوی نیمه دوم سدهٔ ششم و اوایل سدهٔ هفتم است.
برخی او را خوارزمی و بعضی گرگانی دانسته‌اند ولی غالباً او را آملی می‌دانند. وی با عمادی شهریاری و کمال اسماعیل هم‌روزگار بوده و مداحی سلطان غیاث‌الدین ملکشاه خوارزمی را می‌نموده است.1
اشعار:
امام حسین (ع):
شام از پى‌ات چو اهل عبا شد سياه‌پوش روز از غمت چو قند ز شب ماند سوگوار
مناقب اهل بیت (ع):
بيداد اولين نه بر اولاد مرتضى اين واقعه كه آمد از احداث روزگار2
منابع:
1- ویکی پدیا
2- کتاب جلوه های ولایت در شعر فارسی، ص 163 و 179
