ظروف کوباچی

کوباچی نام شیوه‌ای از سفالگری ایرانی است. اگرچه این شیوه نام خود را از شهر کوباچی در داغستان می‌گیرد، پژوهشگران معتقدند این آثار در اصل در دوران صفویه در شمال غربی ایران تولید شده‌اند. نیشابور، تبریز، اصفهان و مشهد از خاستگاه‌های احتمالی این شیوه به‌شمار می‌روند.
سفالینه‌های کوباچی از فریت و رس ساخته شده‌اند. تزئینات این سفالینه‌ها می‌توانسته شامل لعاب‌های فیروزه‌ای با طرح‌های مشکی باشد، احتمالاً به تقلید از سبز بیدی چینی. دیگر این آثار آبی روی سفید هست، شبیه به سرامیک چینی. اشکال انسان، گیاهان و حیوانات روی این آثار نقاشی می‌شد.

شیوه سفالگری، به ویژه استفاده از پلی کروم و تقلید از سرامیک‌های ایزنیک، تأثیر عثمانی روی این شیوه را نشان می‌دهد. تبریز، یکی از مراکز اصلی تولید کوباچی، در مسیر تجاری با عثمانی‌ها قرار داشت و چندین بار مورد حمله آنها قرار گرفت.