حضرت فاطمه (س)

نویسنده: عبدالحسین طالعی

گفتاری بر اساس کتاب «فضائل فاطمة الزهراء » نوشته حاکم نیشابوری ( درگذشتۀ 405 هجری قمری) از دانشمندان و محدثان بزرگ اهل تسنن.[1]

 پیامبر به او می‌فرمود: « خداوند به غضب تو غضب می‌کند و به رضایت تو راضی می‌‌شود » ( ح 20 و 21 و 120).

 او را « پارۀ تن خود » نامید ( ح 39 و 40) که : « هر چه فاطمه را بیازارد، پیامبر را میآزارد؛ و هر آنچه فاطمه را به درد آورد، پیامبر را به درد آورد» ( ح 1 و 40 و 41 ).

 پیامبر، فاطمه را « محبوب ترین فرد نزد خود» ( ح 24 تا 27 و 35) و « عزیز ترینِ مردم نزد خود» ( ح 42 و 43) می‌دانست.

 مادر انس بن مالک نیز فاطمه را به « ماه شب چهارده یا خورشیدی که از ابر بیرون آمده » تشبیه می‌کرد. ( ح 70 و 77).

 عایشه او را « مانند ترین مردم به پیامبر » می‌دانست، چه در سخن گفتن ( ح 22) و چه در راه رفتن ( ح 7 و 157 تا 161).