حضرت فاطمه (س)

نویسنده: عبدالحسین طالعی

گفتاری بر اساس کتاب «فضائل فاطمة الزهراء » نوشته حاکم نیشابوری ( درگذشتۀ 405 هجری قمری) از دانشمندان و محدثان بزرگ اهل تسنن.[1]

روزی پیامبر همراه با فاطمه و دو فرزندش بود. و علی در خواب بود. پیامبر به آنها فرمود: « فاطمه! تو و این دو فرزند ، و این یک که خوابیده – علی – در روز جزا، در یک جایگاه خواهید بود » ( ح 222)

اما پیامبر در مورد جایگاه فاطمه در قیامت، حقایق دیگری نیز فرمود:

 چون قیامت فرا رسد، منادی ای از ورای حُجُب ندا می‌کند:  « ای اهل جمع! دیدگان خود فرو پوشید تا فاطمه دخت محمد بگذرد » ( ح 4)

 دخترم فاطمه در حالی محشور می‌‌‌شود که  حُلّۀ کرامت به تن دارد و به آب حیات آمیخته شده است.( ح 5)

 نخستین کسی که وارد بهشت می‌‌‌شود، منم و فاطمه و حسن و حسین. ... و محبان ما پشت سر ما به بهشت وارد می‌شوند. ( ح 59)

 من و فاطمه و حسن و حسین و علی ، در حظیرة القدس ( جایگاه بلندی در بهشت ) هستیم، در قبّه ای نورانی که قبۀ مجد است؛ و شیعۀ ما، در سمت راست عرش هستند. ( ح 60)

چه می‌توان گفت در وصف بانویی که در باره اش گفته‌اند:

مانند ترین مردم بود به رسول خدا صلی الله علیه و آله. و شاعر در مدح او سروده است:

بیضاء تسحب من قیام شعرها

و تغیب فیه و هو جثل اسحم

و کانها فیه نهار مشرق

و کانه لیل علیها مظلم ( ح 70 و 77)

یعنی:

سپید رویی که سیاهی موهایش چون ابرصورتش را پوشانده
و[سپیدی صورتش همچون ماه زیر ابر] زیرموهای  سیاه پنهان می شود

در زیر موهای سیاهش روی او چون روز روشن است

اما تو او را همچون شبی سیاه و تیره می بینی