مسجد جامع ورزنه

این مسجد 600 ساله از معدود مساجد ایرانی دارای كتیبه فارسی است، بر اساس كتیبه سردرش، بانی آن محمود بن مظفر ورزنه ای ملقب به «عماد» بوده است.
این مسجد با سازه اصلی خشتی متشكل از تك منار، یك محراب اصلی و دو محراب داخل رواق های شرقی و غربی، دو ایوان شمالی و جنوبی است. محراب مسجد از کاشیکاری زیبایی ساخته شده و در مجاورت آن منبری بنا شده است. دور تا دور هلال محراب با خط ثلث بر زمینه لاجوردی آیات ۳۷ تا ۴۱ سوره آل عمران نوشته شده و در پایان آن تاریخ ۸۴۷ قمری ذکر شده‌ است. كاشی كاری معرق و همچنین منار و ایوان و محرابی زیبا، جلوه ای خاص به این بنای تاریخی بخشیده و به گفته مورخان وجود نام حضرت علی (ع) در نقش برجسته های ایوان و محراب مسجد از اولین نشانه های ظهور تشیع در دوره تیموریان است.