نویسندگان: مریم معینی‌نیا، هادی عالم‌زاده
چکیده:
خاندان چك در عهد حكومت راجه سهه‌دیو (701-720ه) به این سرزمین مهاجرت كردند و شاخه‌ای از آنان به رهبری پاندوچك در تراهه‌گام مقیم شدند و در مقام سپاهی و مناصب اداری به خدمت سلاطین شاهمیری درآمدند و با ورود میرشمس‌الدین محمد عراقی به كشمیر، به مذهب امامیه گرویدند. این مقاله بر آن است تا چگونگی برآمدن و سقوط شاخه شیعی مذهب این خاندان و نقش و عملكرد آنان را در تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی كشمیر به روش توصیفی– تحلیلی و بر اساس متون تاریخی، به‌ویژه بهارستان‌شاهی، بررسی كند. چكان هر چند دوره کوتاهی (962-993ه) بر سرزمین كشمیر حكومت كردند؛ اما به‌رغم تمامی اختلافات و منازعات داخلی و تهاجمات مكرر مغولان هند/ بابریان، توانستند با بسط اقتدار خویش و انجام اقدامات مؤثر، مذهب تشیع را در این سرزمین چنان گسترش دهند، كه تا امروز باقی است.
